Dziedziczenie ustawowe może mieć miejsce jedynie wówczas, kiedy zmarły nie pozostawił po sobie ważnego dokumentu, jakim jest testament, lub osoby powołane do spadku nie chcą lub nie mogą go przyjąć. Przyjmuje się, że dziedziczenie ustawowe jest oparte na konstrukcji dorozumianego oświadczenia woli spadkodawcy, który przez to, że nie sporządza testamentu godzi się na rozwiązania ustawowe.

Prawo spadkowe oraz kolejność dziedziczenia

Sprawy spadkowe nie należą do najłatwiejszych, ponieważ mogą budzić wiele kontrowersji wśród członków najbliższej rodziny. Można wyróżnić cztery podstawowe grupy spadkobierców ustawowych, które można pokazać w poniższy sposób:
– grupa 1 – małżonek i dzieci spadkodawcy oraz zstępni dzieci, które nie dożyły otwarcia spadku,
– grupa 2 – małżonek spadkodawcy, jego rodzice i rodzeństwo, a także zstępni rodzeństwa,
– grupa 3 – w przypadku braku spadkobierców z 1 i 2 grupy, wówczas do dziedziczenia podchodzą dziadkowie, zstępni dziadków i pasierbowie,
– grupa 4 – ostatnim możliwym spadkobiercą jest gmina ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy lub Skarb Państwa.

Czy można nie przyjąć spadku?

Spadkobierca może przyjąć spadek, lub zdecydować się go odrzucić. Prawo spadkowe mówi, że ostateczne nabycie spadku jest uzależnione od oświadczenia woli osoby uprawnionej do dziedziczenia. Spadkobierca może przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (tzw. przyjęcie proste), lub przyjąć spadek z ograniczeniem odpowiedzialności (tzw. przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza). Może również spadek odrzucić. Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku składa się w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym osoba dowiaduje się o stanie powołania. Takie oświadczenie składa się w sądzie lub przed notariuszem ustnie lub na piśmie z podpisem urzędowo poświadczonym. Jeśli potrzebujesz więcej informacji na temat prawa spadkowego to adwokat podział majątku Łódź będzie najlepszą pomocą.